Yolanda Richards

Walentynki... Najbardziej znienawidzony dzień w roku. Szczególnie dla kobiety, która nie ma męża, ale o ilości jej kochanków krążą legendy. Całe swoje serce poświęcała pracy, obozowi a także starała się utrzymywać kontakt z nie-boską częścią rodziny. Ci jednak  zawsze dokazywali Cassandrze. Szczególnie w taki dzień.
- W tym wieku to już męża nie znajdziesz...
- Chcesz zostać starą panną? Wiesz co ludzie już gadają?
- Przestań przynosić wstyd rodzinie i znajdź se chłopa.
Takie i wiele innych uwag kobieta słyszała niemal za każdym razem kiedy dochodziło do rodzinnych spotkań. Nic więc dziwnego że kiedy tylko mogła to od takowych stroniła. Stwierdziła że nikt nie będzie jej układał życia.
Bal z okazji Święta Zakochanych organizowany przez jej zamożną rodzinkę był coroczną tradycją, której pół-bogini unikała jak ognia. Zawsze znajdowała dogodne wymówki aby się tam nie pojawiać. Wolała już pielić grządki w obozowym ogrodzie. Zresztą... Co by tam robiła? Sama? Przecież chodziło o tańce, kurtuazyjne pogaduszki oraz dobijanie interesów wśród mafijnej śmietanki towarzyskiej, której częścią był ojciec kobiety. Ich nazwisko wiele znaczyło w tym przestępczym półświadku. Była świadoma, że cała jej rodzina uda się na to zbiegowisko. Sama podjęła spontaniczną decyzję o tym, iż też się tam wybierze. Nie chwaliła się jednak nikomu a jej bliscy przekonani byli, że kobieta nie zamierza się pojawić na balu, jak co roku. W zaciszu swoich pokojów wybrała zatem jedną ze swoich ulubionych kreacji i wieczorem dopracowywała szczegóły takie jak makijaż czy biżuteria. Poczekała aż wszyscy opuszczą posiadłość i sama dała znać służbie aby Ci przygotowali kierowcę z limuzyną.
Przed północą samochód Yolandy opuścił dworek i skierował się w stronę zamku, w którym odbywał się bal. Z daleka można było stwierdzić, że zabawa trwa tam w najlepsze. Kobieta wiedziała że cała uwaga będzie skupiona na niej ze względu na spóźnienie i efektowne wejście.
Drzwi samochodu się otworzyły i na brzegu stanęła Yolanda ubrana w piękną lecz bardzo dużo odsłaniającą sukienkę. Rozejrzała się po wszystkich zebranych na patio a na jej twarzy widniał szeroki uśmiech. Dostrzegła to oburzenie w spojrzeniach zebranych kobiet. Wiedziała że było to podsycone zazdrością. Bardziej jednak interesowały ją uśmiechy tych wszystkich mężczyzn. Żonaty, nieletni czy nawet podstarzały... Kierowca podał jej rękę aby weszła po kilku schodkach prowadzących do głównego wejścia. Widząc to jeden z mężczyzn podbiegł tuż obok aby podać kobiecie drugą dłoń. Jego żona chyba nie była zbyt zadowolona. Yolanda obdarowała go serdecznym uśmiechem i z gracją powędrowała w górę kamiennych schodów.
- Dziękuję Panie... - zaczęła i zrobiła pauzę aby nieznajomy mógł się przedstawić.
- Johnson! Edward Johnson! - prawie wykrzyczał jakby zestresowany.
Kobieta ruszyła pewnym krokiem między tłumem. Kątem oka widziała te wszystkie spojrzenia i słyszała postronne szepty. Domyślała się że nie wygląda zbyt powściągliwie jednak nie musiała. Jej męża tu nie było więc swoim wyglądem mogła kusić kogo zechce. Ewidentnie wychodziło jej to perfekcyjnie. Z noszonej przez kelnera tacy zgarnęła kieliszek z szampanem i zbliżyła się do stołu, przy którym siedziała jej rodzina. Ich miny też wskazywały oburzenie lub zdezorientowanie.
- Jak Ty wyglądasz? - syknęła po cichu jedna z kuzynek Yolandy.
- Widzisz spojrzenia tych oburzonych kobiet? - dodała po chwili gestem ręki wskazując ogół zebranych, którzy nadal wpatrzeni byli z Richards'ową.
- Bardziej interesują mnie spojrzenia tych wszystkich mężczyzn. Kto wie... Może w końcu znajdę męża. Ku waszej uciesze. - powiedziała żartobliwie i sięgnęła po wykałaczkę na którą nabita była oliwka. Zajęła wolne miejsce przy stole a kilka sekund później u jej boku pojawił się nieznajomy mężczyzna. Na oko miał lekko ponad trzydziestkę.
- Czy mógłbym porwać piękną damę na parkiet? - spytał wyciągając rękę.
Yolanda nie zastanawiając się podała mu swoją dłoń i wstając uśmiechnęła się tylko zgryźliwie w stronę kuzynki, która przed chwilą pozwoliła sobie na niegrzeczne uwagi. Dla panny Richards noc się dopiero zaczęła.

> Broń:Bransoleta z rubinem, która zamienia się w piękny pozłacany łuk refleksyjny. Na ramieniu dziewczyny pojawia się kołczan z 30 strzałami w środku.
> W trakcie bitwy: Jej egoistyczna natura wygrała z honorem i kobieta zniknęła. Była tak bardzo wystraszona że zaszyła się gdzieś i totalnie odcięła od obozu. Dopiero jakiś czas temu postanowiła wrócić. Miała świadomość że jej potrzebują a ona jest im to winna.
> W świecie śmiertelników nigdy nie miała styczności z klasycznym polowaniem na herosa. Otoczenie w którym spędzała dzieciństwo oraz aktualnie przebywa jest na tyle skorumpowane i przesiąknięte złem iż zapach Yolandy jest doskonale maskowany.
> Chciałaby poznać osobiście swoją matkę. Przez dekady nigdy nie miała z nią styczności.
> Nie przepada za obozem i całym tym rygorem. Swoje już wysłużyła. Mogliby dać jej spokój.
> Jest piekielnie bogata w świecie śmiertelników.