Wygląd Przeciętnemu człowiekowi zajmuje pół sekundy stwierdzenie, iż nie chce mieć z tym ponurym istnieniem nic wspólnego. Ira jest średniego wzrostu, mierzy bowiem metr sześćdziesiąt siedem, a jej BMI balansuje blisko linii niedowagi. Dłonie, na ogół niepokojąco zimne, zdobione wszelakiej maści pierścionkami i sygnety, śą wąskie, kruche, o smukłych zwężających się palcach i paznokciach w kształcie migdałów. Ciało ma zrównoważone, można rzec proporcjonalne; obwód bioder zbliżony do biustu, smukła szyja, talia zaznaczona, acz niezbyt głęboko, mocno zarysowane żebra, szczupłe uda i łydki. Skrajnie jasna, brzoskwiniowa skóra obejmuje całe jej ciało, wyciągając na wierzch „spuchnięte” żyły. Ma podłużną twarz naznaczoną wieloma bliznami. Czoło ma niskie, ze słabym zaznaczenie guzów czołowych i gładyszki. Uszy zaś średnie, normalne, przylegające do czaszki ze wbitymi nań ozdobami. Zapadnięte policzki jeszcze mocniej potęgują wrażenie, jakoby była co najmniej wygłodzona. Duże, ciemne oczy ozdobione kaskadą kruczoczarnych rzęs mają kształt migdała o średnim osadzeniu względem czaszki; zewnętrzny kącik oka położony jest nieco wyżej od wewnętrznego, tworząc tym samym „koci” kształt. W perspektywie twarzy można by określić, iż są szeroko rozstawione.. Nos ma mały, zgrabny, pozbawiony uwypukleń. Usta odznaczają się pewną różnicą w wielkości; dolna warga jest znacznie bardziej „mięsista”. Poza problemami z symetrią ich barwa wydaje się zdrowo-różowa. Włosy zaś długie, gęste, a barwą przypominają onyks, często wywijają się do wewnętrznej strony. Przez ubogą dietę cierpią na suchość, pozbawienie blasku oraz kruchość. Wypadają nawet przy lekkim pociągnięciu. Brak jej polotu w tworzeniu zaskakujących upięć – stawia więc na puszczenie ich luźno wzdłuż barków. | Charakter Kim jest Irina? Cóż… Ciężkie pytanie biorąc pod uwagę fakt, iż nie należy do osób z zerojedynkowym charakterem. Z pewnością potrafimy przewidzieć ewentualne zachowania ludzi, w przypadku ciemnowłosej jest to jednak niemożliwe.
Jest świadoma własnych wad jeszcze bardziej niż zalet. Daleko jej do altruistycznej postawy. Nie wzrusza ją ani śmierć niewinnych, ani ich straty materialne. Nieważne czy będą to dzieci, kobiety czy kaleki. Każdy w końcu kiedyś umrze. Prędzej czy później. To kobieta silnie przekonana o znaczeniu praworządności i autorytetu, na który trzeba sobie zasłużyć. Na co dzień stwarza niewidzialną granicę, buduje dystans. Robi to automatycznie, niemal podświadomie. Nie ma w zwyczaju oceniać, a tym bardziej zmuszać innych do zmiany swojego światopoglądu. Jest spostrzegawcza i inteligentna, dzięki rodzinie udało jej się kształcić w najlepszych jednostkach i ośrodkach, choć, naturalnie, nie była jedynie bierną jednostką. Do nauki i zajęć przykładała się z najwyższym poświęceniem, osiągając liczne sukcesy. Ira ma specyficzny sposób patrzenia na świat, a w szczególności na ludzi. Spora liczba przeżytych wiosen nauczyła ją wychodzić poza ramy myślenia przyjęte w świecie, w którym bytuje.
Jest zaznajomiona ze swoim otoczeniem. Żyje w wymiarze jasnych, sprawdzalnych faktów i własnych przekonań – ta pewność własnej wiedzy sprawia, że nawet w obliczu silnych przeciwności trzyma się swoich zasad i niczym niezmąconej wizji. Nauczyła się nie przyjmować „założeń”, „przewidywań”, woli za to analizować otoczenie, sprawdzać, a dopiero wtedy określić plan. Najlepiej idealny, konkretny, rzeczowy i pozbawiony luk utrzymanych w stylistyce „będzie, co ma być”. Jest konkretna, a gdy podejmie decyzję, polega na faktach koniecznych do osiągnięcia celu, korzystając przy tym z osobistego poczucia tego, co jest dobre, a co złe. Skrajny perfekcjonizm nie pozwala jej na popełnianie błędów czy odnoszenie porażek. Nie przeprasza ani tym bardziej nie posypuje głowy popiołem. Irytuje ją niezdecydowanie, a jeszcze szybciej traci cierpliwość, jeśli na przeszkodzie w realizacji jej planu stają inne osoby, szczególnie te, które zwykły płynąć z nurtem, całkowicie ignorując istotne szczegóły sprawy – jeśli przeszkody te przeradzają się w czasochłonne dyskusje, może dać upust swojej złości. Zwykła jednak trzymać nerwy na wodzy i szczędzić czasu na roztrząsanie nieistotnych idei. Niezależnie od kompetencji i predyspozycji towarzysza zawsze stawia poprzeczkę tak wysoko, jak to tylko możliwe. Jeżeli partnerzy lub podwładni zawiodą, przez niekompetencję lub lenistwo, bądź – co gorsza – nieuczciwość, nie waha się jasno dać do zrozumienia, że ów człowieczek winien wylądować tam, gdzie odpadki. Wiele wymaga od siebie, a jeszcze więcej od innych. Zamiast pustych słów preferuje szczere i zdecydowane czyny. Dzieję się tak ponieważ, zgodnie z przyjętymi przez siebie zasadami – właśnie takie podejście sprawia, że – w jej oczach – społeczeństwo funkcjonuje właściwie.
Doskonale wie, czego chce od życia i ma jasno skonkretyzowane cele. Sprawia to, że uchodzi za osobę nieelastyczną oraz arbitralnie upartą. Nie potrafi poruszać się w relacjach międzyludzkich, a okazywanie sympatii wychodzi jej dość pokracznie i karykaturalnie. Jeśli podejmuje się jakiegoś zadania, dotrzymuje słowa, wywiązując się ze swoich zobowiązań bez względu na koszty osobiste.
Egoistyczne podejście do życia sprawiło, że stała się człowiekiem samowystarczalnym – można rzec, kowalem własnego losu – doskonale wiedząc czego i z jakiego powodu oczekuje od życia. Wykształtowała w sobie niezależność i siłę, przy tym, niestety, nie unikając poczucia wyższości nad innymi ludźmi. |
