Ceasar Belrose, Long May He Reign

Dziewczyna jest jego największym koszmarem. Zjawą, która podąża jego śladami przy prawie każdej wizycie w Ameryce. Rzepem, który uczepił się go niczym psiego ogona. Carrie White jest demonem szos i należy do grona osób, które są w stanie wykończyć go psychicznie w ciągu kilku sekund samą swoją egzystencją w promieniu kilku metrów od niego.
Przez większość czasu ledwo ją toleruje, ale jego koty odwzajemniły jej pozytywne uczucia względem nich, więc i on od święta spojrzy na nią życzliwszym okiem. Trzeba, jednak pamiętać, że Ceasar nie świętuje zbyt często.

Ta dwójka jest jak sprzężenie zwrotne. Skye powoduje swoją osobą permanentne zażenowanie u Ceasara. Obwiniając się o wywołanie takiego uczucia Daddario czuje się jeszcze bardziej smutny, co jeszcze bardziej irytuje Belrose’a. I tak zamyka się błędne koło, choć w gruncie rzeczy, nadal jest obojętnie.