Alfonso Gonzalez

Chyba można nazwać ten dzień dobrym. Chociaż może nie do końca. Albo tak. W sumie to od rana nie wydarzyło się kompletnie nic. Nic co mogłoby zmienić humor Alfonsa. Nic negatywnego, nic dobrego, a że ten obudził się z niezgorszym nastrojem, taki też mu towarzyszył przez cały czas. Dzień zaczął od pożywnego śniadania, czyli kanapką z kurczakiem, popitą szklanką whisky. Dziękował niebiosom za boski metabolizm. Dzięki niemu mógł pic zdecydowanie więcej alkoholu bez realnej szkody. Nie miał też zbytnio tego dnia nic do roboty. Nie szedł na żadną misję, w teorii miał zająć się jakimś nowym rekrutem, ale udało mu się zwalić to na innych członków drużyny, więc miał cały dzień wolny. Robił to na co miał ochotę, co głównie ograniczało się do leżenia na łóżku. Ale nawet taki leniwy dzień, nie byłby pełny bez treningu. Pomimo, że przez wiele lat był prawie że do tego zmuszany i tego nienawidził, teraz nie wyobraża sobie dnia bez treningu. Zeskoczył z łóżka i przebrał się w dresy i tank top, zarzucił na ramię ręcznik i ruszył w stronę treningowej części obozu, a dokładnie - sali gimnastycznej. Tuż po wejściu, rzucił rzeczy na ławkę i zdjął buty, bo lepiej mu się ćwiczy na boso. Zostawił uchylone drzwi, żeby był lepszy ruch powietrza w pomieszczeniu i przystąpił do rozgrzewki. Przez kilkanaście minut robił podstawowe ćwiczenia oraz rozluźniał stawy i mięśnie. Zawsze mu powtarzano, że najwięcej urazów powodowanych jest przez niewystarczająco rozgrzane mięśnie, chociaż to się tyczyło zawodów w gimnastyce, a nie walki z potworami, co jest głównym zajęciem Alfonsa. Gdy już się trochę zmęczył napił się wody i rozejrzał, co by porobić. Przejechał ręką po lekko już spoconej głowie i skierował się w stronę worków treningowych. Tak na prawdę nigdy nie trenował jako tako jakiejś sztuki walki. Wszystko co umie to połączenie wszystkiego co widział. Sceny z filmów, pokazów, obserwowania walk innych. Twarde kopnięcia z Taekwondo, zamaszyste i nieprzewidywalne uderzenia z Capoeiry, ataki kolanami i łokciami z Mauy Thai, chwyty z Brazylijskiego Jiu-jitsu i rzuty z Judo. Można by to nazwać prawdziwym MMA. Ogromna kontrola nad ciałem i ogromna gibkość, dają herosowi wiele możliwości w kwestii walki w bliskim kontakcie. Jedna z racji braku partnera do sparingu, skupił się na kopnięciach na worku treningowym, które wisiał z jednej strony sali. Zaczynał powoli od niskich kopnięć na kostki, poprzez kopnięcia na brzuch, przechodząc do ataków na głowę, gdzie najwyższe graniczyły z szpagatem. Jego noga rytmicznie uderzała z głośnym hukiem w worek treningowy. Po jakimś czasie zrobił sobie krótką przerwę, na podejście do ławki i napicie się wody, po czym na chwilę przysiadł, żeby złapać oddech.

• Boska bron: Złoty sygnet z wygrawerowaną norską runą, który przemienia się w Beretta-PMX-11
  
• W trakcie bitwy: Kiedy doszło do bitwy Alfonso właśnie wracał z misji. Zastał całkowity chaos i agonię. Czym prędzej ruszył do pomocy jednak było już po wszystkim. Jedyne co mógł wtedy zrobić to pomóc przy pochówku lub w lokalnej lecznicy. W związku z dostępną mniejszą liczbą sprawnych herosów zrzucono też na jego barki kilka prostszych misji, na które wyruszył niezwłocznie po opanowaniu sytuacji.
  
• Jest biseksualny
  
• Posiada pamięć fotograficzną.
  
• Doskonale tańczy
  
• Uwielbia koty, gdyby mógł to otworzyłby schronisko lub fundację.