Jennifer de Villiers

Jennifer obudziła się około godziny 11 rano. Nigdy nie lubiła poranków i nie wstawała wcześnie jeżeli nie musiała. Na szczęście rzadko była zmuszona to robić. Zamiast tego wolała czytać książki do późna w nocy, nieraz do 2 czy 3 w nocy. Tak było i tym razem. Przeciągnęła się w swoim dużym, wygodny łóżku. Do drzwi zapukał Hamilton, zaufany starszy lokaj, po czym wszedł ze srebrną tacą, na której stał imbryk z ulubioną herbatą Jennifer o wdzięcznej nazwie Silver Moon, aromatyczną, jej aromat wkrótce wypełnił całą sypialnię, i drogą. Poza imbrykiem na tacy stał talerz z kanapkami z pastą rybną, oraz drugi talerz z herbatnikami ułożonymi wokół słoiczka z dżemem wiśniowym, oraz cukierniczka. Jennifer wstała i podziękowała za przyniesienie śniadania, po czym powiedziała, że nic więcej nie potrzebuje. Lokaj wyszedł, a Jennifer podeszła do okna i spojrzała na zewnątrz. Tam można było zobaczyć średnich rozmiarów ogród z drzewami wiśniowymi, pomarańczowymi, cytrynowymi oraz rododendronami, a do wejścia do domu prowadziły szerokie kamienne schody oraz żwirowy podjazd od masywnej żeliwnej bramy. Jakie to szczęście, że Anglicy przywieźli wiktoriański styl w budownictwie ze sobą. Jennifer uwielbiała budynki ratusza w dwóch południowoafrykańskich miastach - Cape Town i Durban. Przez okno zobaczyła Jamesa, ogrodnika, który potrafił zrobić prawdziwe cuda z roślinami, który właśnie trzymał w ręce węża i podlewał rośliny zanim przyjdzie popołudniowy upał. W końcu styczeń w Republice Południowej Afryki to była pełnia lata. Pomachała mu przez okno, witając się z całością stałego personelu posiadłości. Była jeszcze Elizabeth, która upiekła te pyszne herbatniczki, jednak ona nie mieszkała tu na stałe a przychodziła co rano.  Usiadła przy stoliku, na którym stała taca  oraz znajdowała się na nim książka o roślinach trujących i wywołujących halucynacje. Dzień zaczynał się bardzo przyjemnie. Usiadła przy stoliku, nalała sobie herbaty i posłodziła sobie tyle, że normalnego człowieka chyba na pewno bolałyby zęby. Zjadła dwie kromki chleba by potem przystąpić do herbatników, które posmarowała dżemem. Tak, zdecydowanie lubiła słodycze. Sięgnęła po książkę, którą otworzyła i wypadła z niej karta tarota. Wieża. Na jaw wyjdą kłamstwa i sekrety, będzie miała miejsce nieprzewidziana zmiana oraz destrukcja. Jennifer uśmiechnęła się na tą myśl. Zdecydowanie będzie to miało miejsce później, na razie oddała się lekturze na dobre dwie godziny. Po wszystkim spojrzała na zegarek i uznała, że najwyższy czas udać się na dół, tam czekały ją kolejne tego dnia atrakcje. Ubrała się więc w satynową koszulę z żabotem, błękitny płaszcz, minispódniczke i solidne, niebieskie kozaki, wzięła swoją ulubioną zabawkę z szuflady jaką był jej nóż sprężynowy, z którym była nierozłączna i skierowała się do piwnicy.
A cóż czekało na nią w piwnicy? Całkiem spore trzy pomieszczenia, w którym znajdowały się kolejno: pracownia lalkarska, w których powstawały prawdziwe dzieła sztuki, winiarnia, w którym leżakowały dobre roczniki wina, oraz miejsce, do którego udawała się teraz - tam również stało pełno lalek, bardziej upiornych, niektóre nawet wisiały powieszone za szyję z sufitu, jednak najważniejszy był stół, do którego był przywiązany mężczyzna. Ktoś, kto podpadł Jennifer. Obok stołu stał metalowy wózek, na którym wyłożone były różne narzędzia. W rogu stała pozytywka i to do niej pierwszej podeszła Jennifer, w końcu tortury przy muzyce to było przyjemne doświadczenie, przynajmniej dla torturującego. Podeszła potem do stołu, a z wózka wzięła kombinerki. Zaczęła dosyć standardowo od wyrywania paznokcia za paznokciem. Krzyki mężczyzny stanowiły doskonały akompaniament do muzyki. Kontynuowała rozcinając jego brzuch i używając nieco siły dla większego rozwarcia żeber. Oczywiście nie śpieszyła się, robiła to powoli. Nagle zrobiło się dużo więcej miejsca, w sam raz by móc gołymi rękami wyciągać, lub wyrywać organy, jeden za drugim. Oczywiście zaczęła od tych mniej witalnych, a gdzieś w międzyczasie podciągnęła jego głowę wyżej, tak by mógł do końca obserwować jej poczynania.  Lubiła to uczucie gęstej czerwonej cieczy na swoich rękach. A kiedy znudziła się jej ta zabawa sięgnęła po swój nóż i po prostu poderżnęła mężczyźnie gardło. Na koniec wsadziła jedną ze swoich lalek do brzucha mężczyzny, po czym zadzwoniła do Hamiltona, który przyniósł jej tacę ze śniadaniem na dół, by ona mogła delektować się śniadaniem patrząc na swoje dzieło. Musi powiedzieć Hamiltonowi co by chciała na obiad i by koniecznie zamówił donaty, te różowe z posypką.
Jennifer otworzyła oczy w dużo mniej luksusowym otoczeniu i zimniejszym klimacie. Jakie szkoda, że takie piękne dni tylko jej się śnią, zresztą nie pierwszy raz. Zwlokła się z obozowego łóżka i przystąpiła do zrobienia sobie samej herbaty, wracając do szarej rzeczywistości. Uśmiechnęła się do lalek jakie stały na jej regale, oraz do jednej powieszonej za szyję do sufitu. Kiedy herbata byłą gotowa użyła swojego cennego zestawu do herbaty i ułożyła ciasteczka na talerzyku, nakręciła swoją pozytywkę, po czym przysiadła do stołu. Niedokończona książka z wczoraj leżała w rogu. Kiedy Jennifer po nią sięgnęła z wewnątrz wypadła karta tarota. Wieża. Destrukcja. Nieprzewidziana zmiana. Może jednak ten dzień będzie można zaliczyć do udanych?  

- Boska broń: Miecz z długim ostrzem, w rękach Jennifer lżejszy niż mógłby się wydawać kiedy się na niego patrzy. Czasem wydaje się, że otacza go mroźna mgiełka, ale może to tylko złudzenie.
- W trakcie bitwy: Walczyła dzielnie na obrzeżach!

- Jest wielkim smakoszem herbaty, którą pije bardzo słodką, i zawsze je do niej herbatniki. Zestawy do herbaty to dla niej wielka wartość i raczej marny koniec Cię czeka jeśli jakąś uszkodzisz,
- Jest też smakoszem dobrej whisky, której potrafi wypić całkiem dużo. Lubi również drinki jak Long Island Iced Tea, które sama sobie schładza.
- Mówi po angielsku i afrikaans,
- Często zresztą wrzuca słówka z afrikaans kiedy mówi po angielsku, jej ulubionym jest 'wonderlik - cudownie' 'fantasties - bajkowo', 'vervelig - nudno' 'graag' - 'chętnie' i wszystkie zwroty z nim związane. No i chyba już wszyscy w obozie wiedzą co znaczy " 'n koppie tee'.
- Jej ulubione kolory to czarny, biały, błękitny i różowy,
- Nie rozstaje się ze swoim nożem sprężynowym,
- Czyta dużo książek,
- Niektórzy mówią, z całą pewnością, że gdyby nie była półbogiem, to na pewno zostałaby seryjnym mordercą,
- Jest wielką pasjonatką czasów wiktoriańskich, szczególnie architektury,
- Miewa zmiany nastrojów, czasem zachowuje się jak dziecko, co zupełnie nie pasuje do sytuacji.
- Niemniej każde powierzone jej zadanie wykonuje od a do z, z fanatyczną starannością, mimo swoich problemów ze słuchaniem autorytetów jako takich - po prostu nie lubi jak ktoś nią zarządza, jednak jak już się za coś weźmie to zawsze doprowadza to do końca.
- Jednym z jej hobby jest lalkarstwo, w wolnym czasie zajmuje się tworzeniem lalek z bardzo dobrymi rezultatami.