Charlie Lowell

Charlie Lowell

Przykładowy post

Mając dziesięć lat, pamiętał, jak jego matka wsadza do ust zimną lufę rewolweru i pociąga za spust. Intensywność uczuć zalała jego ciało z taką mocą, że jedyne co mógł zrobić to przyglądać się i obserwować. Był sam tak bardzo, bardzo przerażony. Krew, która rozbryzgała się na ścianie i części jej mózgu, wydawały się czymś surrealistycznym. Nie pamiętał, że za nim wcisnęła spust, z jej ust wydobyło się nieme, przepraszam. Patrzył na jej śmierć, sam umierając w środku. Nie rozumiał. Podobno była chora, a może nie mogła znieść nieuchronnego odejścia jej jedynego synka. Wątpił, żeby kiedykolwiek mógł to zrozumieć.
Zawsze trzymał dystans, jakby w obawie, że ktoś może go skrzywdzić. Dłoń zaciskał kurczowo na swoim naszyjniku od boskiego rodzica. Z oddali często przyglądał się walką młodym adeptom. Wolał spędzać czas samotnie. Rzeczywistość go przerażała. Ludzie go przerażali. Tak długo już był wśród swoich i nadal się ich obawiał.
Obserwował. Najlepiej wychodziło mu przyglądanie się innym. Wyruszanie na misje nie było przyjemnością. Ataki paniki nawiedzały go zbyt często, zbyt szybko.
Trzymając w rękach miecz, z odrazą odcinał łby potworą. Niechętnie pociągał za spust. Jednak to było jego życie — zabijanie. Od początku, kiedy tu trafił, miał być wyszkolony na mordercę, a za każdym razem tak bardzo się bał. Największą walkę toczył sam ze sobą, z własnymi demonami.
Naszyjnik zmienił się w miecz, a on kolejny raz musiał zmierzyć się z potworami tego świata. Jedno cięcie, drugie i w końcu ostateczne. Jego oddech przyspieszał, ale wysiłek nie był tu jedynym winowajcą. Drżał. Jego całe ciało przyjmowało całą intensywność uczuć, a kiedy opanował się, nie pozwalając nikomu dostrzec swych lęków — wpadał do mieszkania, pogrążając się w swoim bólu. Na nowo toczył bój z intensywnością swoich kuriozalnych emocji, które wbijały w niego swoje szpony.

Ciekawostki

- Od boskiego rodzica ma naszyjnik w kształcie smoka, który zjada swój ogon, przybiera on formę miecza.
- Jego matka popełniła samobójstwo, strzelając sobie w łeb na jego oczach, kiedy miał dziesięć lat. Ojczym to alkoholik — nadal żyje, mają sporadyczny kontakt.
- Często ma silne napady paniki, ale nigdy nie na misjach. Zazwyczaj jest to odreagowanie po wszystkim. Jego ciało wręcz nie może wytrzymać tak intensywnych emocji.
- Nie pije alkoholu, ponieważ jego żołądek wręcz sam protestuje przed tymi trunkami.
- Dużo czyta głównie horrory, fantasy i kryminały.
- Nie zawsze wszystko pamięta. W jego głowie za dużo się dzieje.
- Lubi popływać lub pobiegać, spędzanie czasu z naturą też jest dobre.
- Często można go zobaczyć, jak chodzi ze słuchawkami w uszach, słucha jakiejś ckliwej muzyki i ignoruje innych.
- Zapewne ma jakieś zaburzenia psychiczne, ale nigdy nie pozwolił się nikomu zdiagnozować.
- Jest na pewno aspołeczny i żyje w swoim świecie.
- Czasami łapie zawieche, coś w rodzaju transu. Może siedzieć i godzinami wpatrywać się w spadające krople z kranu.
- Usypia tylko przy jakimkolwiek dźwięku, jeśli jest za cicho i nie słychać nawet stukania zegara, nie zaśnie.
- Ma bujną wyobraźnię. Może siedzieć w swojej głowie, całkowicie ignorując świat na zewnątrz, co dwa razy nie za dobrze się skończyło.
- Nigdy nie był w żadnym poważnym związku. Jego relacje są dość skomplikowane. Boi się otworzyć na innych, a co dopiero pozwolić się komuś dotknąć nawet po przyjacielsku, wzdryga się niczym poparzony. Na pewno jest aromantyczny.