Eveline (Eve) Farawey

Ojciec Eve postanowił zostawić malutkie zawiniątko pod drzwiami swojego serdecznego przyjaciela bez żadnych wieści. Nie chciał mieć zanadto obowiązków, zajmować się brzdącem poczętym przez tą piękną, ale dosyć tajemniczą i niebezpieczną kobietę, tym bardziej że ona też nie chciała.
Joe kiedy tylko otworzył drzwi i zobaczył niespodziankę, wiedział już, że tego właśnie się spodziewał. Nemezis miała dziwne upodobanie do niezaangażowanych i dziecinnych mężczyzn, którzy na widok dziecka robili natychmiast w tył zwrot i uciekali w popłochu, zanim w ogóle bogini zdążyła cokolwiek powiedzieć. Co nie znaczy, że dzieci z satyrem miały o wiele gorzej. Co to nie. Joe surowo podchodził do tematu wychowywania dziecka, właściwie “szkoląc go już na herosa” (co znaczy po prostu naukę zielarstwa, technikę tworzenia prymitywnych pułapek i broni, skradania się, survivalu), niż ucząc jakichkolwiek innych wartości.
Mała Eve przypominała z wyglądu swoją matkę modliszkę, jej czarne włosy lśniły w słońcu a skóra opalona i zdrowa jak nigdy. Joe z zapałem czytał jej antyczne mity na dobranoc, nigdy nie gaworzył do niej, ani się z nią nie bawił. Dzieciństwo Evy balansowało pomiędzy ciężką pracą a radosnymi jazdami na konikach. Pomiędzy bieganiem w lesie a żmudnym szukaniem idealnie giętkiej gałązki do stworzenia łuku.
Joe nie pozwalał Evie zasmakować komfortu, lenistwa, jednak z czasem zaczynał obawiać się o umiejętności społeczne dziewczynki, które przecież też były potrzebne w obozie herosów. Skłoniło go to otworzenia stajni dla innych ludzi, którzy chętnie wykupywali lekcje z jazdy konnej. Dzięki temu Eve zaczynała mieć kontakt z rówieśnikami i widocznie służyło jej to, a Joe mógł sobie pozwolić na malutkie luksusy za niewielki zastrzyk gotówki.
Eve rosła na bardzo silną i zahartowaną kobietę, uczyła się coraz więcej o różnych zwierzętach, roślinach, jednak również zadawała pytania i interesowała się tym, co dla Joego było istną głupotą. Zastanawiał się, czemu dziewczynka tak bardzo interesuje się swoimi koleżankami i kolegami, pyta o jakąś głupią szkołę i różne rzeczy, których satyr nie zamierzał jej tłumaczyć. Nieznośne dziecko jednak nie przestało drążyć i biedny starzec postanowił kupić jej po prostu parę książek, musiał również przeboleć, że przez to Eve nie może skupić się na czymś pożytecznym.
Joe również nie miał żadnych trudności, aby w wieku dziesięciu lat oddać dziewczynkę do obozu. Dla niej to znaczyło więcej przygód, więcej dzieci a Joe nie bał się, że się odnajdzie w tym nowym środowisku.
Eve rzeczywiście odnalazła się znakomicie, zwłaszcza jeśli chodzi o treningi. Z kontaktami społecznymi było gorzej, gdyż różniła się od innych dzieci, nie była tak rozbrykana i raczej posępna. No i zazdroszczono jej sukcesów i olbrzymiej wiedzy. Eve nie chodziła do normalnej szkoły, więc dużo rzeczy “normalnych” nie znała, dopiero za sprawą wyrozumiałych przyjaciół nauczyła się korzystać z technologii.
Eve nadal chce poszerzać swoją wiedzę na temat technik walki, spędza dużo czasu waląc w manekiny pod czujnym okiem trenera, którego zaczęła lubić.

Eve uwielbia zabawy ruchowe, przebywanie na świeżym powietrzu, rustykalne wnętrza i nieskrępowany, dziki tryb życia. Uwielbia również rywalizować i być najlepszą. Umie tylko to, co wedle jej dziadka było najprzydatniejsze.

Eve jest małomówna ku zdziwieniu wszystkich, odzywa się pomrukami oraz lakonicznymi słówkami. Więcej zatrzymuje dla siebie. Wynika to ze spartańskiego wychowania dokonanego przez jej ukochanego dziadka.

O ile całkiem nieźle radzi sobie w dziczy, to kompletnie nie wie jak zachować się na różnych uroczystościach, w bogatych miejscach, gdzie wymagana jest znajomość etykiety. Czuje się nieswojo w obcisłych, eleganckich ciuchach.

Eve uwielbia zwierzaki i zwierzaki uwielbiają ją. I to wszystkie; węże i pająki również jej niestraszne. Całkiem nieźle idzie jej oswajanie.